CZYTANIA LITURGICZNE
I KOMENTARZ DO CZYTAŃ
I KOMENTARZ DO CZYTAŃ
24 lutego 2020
[
Ewangelia ] Jezus widząc człowieka zagubionego postępuje jak dobry
pasterz. Przygarnia zagubioną owcę. Jest tym, który zawsze się
lituje nad człowiekiem. W dzisiejszej Ewangelii Jezus widzi ich potrzebę.
I najpierw ich naucza, podaje im chleb duszy - Dobrą Nowinę o zbawieniu.
Tak samo czyni z nami. Podaje nam zbawienie, to, co jest konieczne dla
naszego życia. Jezus wskazuje nam dzisiaj, że jest Bogiem
wszechmocnym. Mam żyć nie tylko ciasnym szablonem, bo to jest życie w
swoistej niewoli. Pozwolić, aby Bóg uczynił w moim życiu cud, aby
objawił swoją moc. Religijność bez Boga jest nic nie warta. Mam nie
ograniczać Boga w moim życiu, ale i w życiu innych. Gotowe rozwiązania
są nie zawsze takie, jak chce Bóg. Czy więc muszę się wpierw
sparzyć na swoich pomysłach, aby uwierzyć? Czy Bóg musi mnie tak bardzo
zawstydzić, abym uznał Jego wielkość? Grozi nam ciasne myślenie jak
apostołom, którzy do końca nie wierzyli, że siedem chlebów i parę
rybek wystarczy dla czterech tysięcy ludzi. Muszą zawalić się nasze
rozwiązania, musimy zobaczyć te siedem koszów resztek, ułomków po
jedzeniu, aby otworzyły się nam oczy. Można być blisko Jezusa jak
apostołowie, a nie wierzyć. Można wiele mówić, wiele się modlić,
ale nie być człowiekiem wielkiej wiary. Można mieć w sobie martwą
wiarę, a tego nie wiedzieć. Można opowiadać o miłości, o wierze, ale
jej nie praktykować. Można... Można pozostać doskonałym rachmistrzem,
ale człowiekiem beznadziejnej wiary. Wstyd nam tego, jak apostołom w
obliczu tych siedmiu koszów ułomków i ostatków ryb. Ale czy staniemy
się ludźmi wiary? Może tylko pozostaniemy obserwatorami i dalej
wspaniałymi rachmistrzami, księgowymi? Za kim idziesz: za liczbami czy za
Jezusem? Czy twoja wiara to tylko kalkulacja i liczby, czy też
wypłynięcie na głębię? Ilu z nas musi się dzisiaj wstydzić, bo nie
wierzymy w cuda, których Bóg dokonuje pośród nas. Możemy wspaniale
śpiewać Bogu, ale gdzie jest nasza wiara? Kilometry wypowiedzianych
słów nie zastąpią wiary. Mogę być jak faryzeusz: mam, ale nie
wierzę, bo przecież za mało tego chleba i tych ryb dla czterech
tysięcy. Ja wiem swoje. A czy ty uwierzysz, że te siedem chlebów
wystarczy dla takiej liczby ludzi? Bóg jest większy niż twoje kalkulacje
i obliczenia, ale... nie każe uczniom ciebie odprawić, bo nie ma dla
ciebie chleba. Ma zawsze. Nigdy Mu nie braknie dla ciebie, dlatego nigdy
nie poleci cię odprawić. Tak myśli tylko człowiek, nawet apostoł!,
ale nigdy Bóg. Zobacz, jak bardzo możesz się pomylić doradzając Bogu.
Zobacz, co ludzie mogą stracić przez twe nierozumne słowa i pomysły.
Nigdy tego nie dostrzegasz? Nie przepraszasz Boga i ludzi za to, co
utracili przez twe złe pomysły, słowa, decyzje? A kiedy wynagrodziłeś
to tym ludziom? Może nigdy... Może nadal trwasz w ciemności i doradzasz
Mistrzowi, aby tych to odprawił... Pomyśl o tym i już dzisiaj
przepraszaj, już dzisiaj podejmij decyzję o wynagrodzeniu i ją uczyń.
Dlaczego? Bo "kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością". Nie
udawaj w swoim życiu, że znasz Boga, nie okłamuj Boga, siebie i innych.
Zawołaj "Panie, ulituj się..."
Jacek Zamarski