CZYTANIA LITURGICZNE
I KOMENTARZ DO CZYTAŃ
I KOMENTARZ DO CZYTAŃ
24 listopada 2020
[
Ewangelia ] Mamy wręcz doskonały obraz samych siebie. Jakże często nie
dostrzegamy zła które czynimy, a już nigdy żadnego zgorszenia, którym
jesteśmy dla innych. Bardzo ciekawy temat, ale oddalamy go od siebie
daleko. "To nie do mnie, to mnie nie dotyczy, to jakaś pomyłka" i tym
podobne usprawiedliwienia kierujemy sami do siebie. Właśnie, sami
do siebie, bo ni chcemy słuchać innych, bo przypadkowo możemy
dowiedzieć się jakie zło uczyniliśmy...
Jezus mówi do swoich
uczniów, tych, którzy są z Nim każdego dnia: "Rzekł znowu do swoich
uczniów: Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia; lecz biada temu,
przez którego przychodzą"(Łk 17,1). Przecież to nie do mnie, przecież
to niemożliwe, abym ja zniechęcił innych do Boga. A jadnak zapytam
ciebie: czy wiesz, ilu zniechęciłeś do niedzielnej Eucharystii,
Eucharystii w tygodniu, nabożeństwa, czy spotkania modlitewnego? Patrzą
na ciebie i po prostu nie mogą przyjść. Nie dają rady. Są zgorszeni. A
Jezus mówi tobie i przestrzega cię przed tym złem: "Byłoby lepiej dla
niego, gdyby kamień młyński zawieszono mu u szyi i wrzucono go w morze,
niż żeby miał być powodem grzechu jednego z tych małych. Uważajcie na
siebie"(Łk 17,2). Czy kiedykolwiek odniosłeś te słowa do siebie?
Jeśli nie, to znaczy, że albo jesteś taki święty, albo taki ślepy.
A ci ludzie, których zniechęciłeś znów nie przyszli na
Eucharystię, na nabożeństwo, na spotkanie modlitewne... Wszystko w
porządku, a ich nie ma. A gdzie jest twoja troska o braci??? Robisz
wielkie oczy. Czujesz się dziwnie. Ale wiesz, że to twoja wina. Ale znów
mistrzowsko udajesz, że nic się nie stało.
Nauczyli cię. Po co
iść gdzieś w teren za tymi, którzy się zgorszyli moim zachowaniem.
Będą chceli - sami przyjdą. O człowieku, jak wielki jest twój
błąd, jak wielka jest twoja wina. Większa, niż głębia
oceanu...
Boże biada dla wielu już nic nie znaczy. Ale Jezus
wskazuje ci dokłądnie co masz czynić: "Jeśli brat twój zawini, upomnij
go; i jeśli żałuje, przebacz mu"(Łk 17,3). Przebaczenie to deficytowy
towar, ale Jezus zaprasza cię, byś żył i umiał przebaczać innym. "I
jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy
zwróciłby się do ciebie, mówiąc: żałuję tego, przebacz mu"(Łk
17,4).
Właśnie taka miłość ma być w każdym z nas. Wspaniała i
bezgraniczna. Miłość jak między braćmi. Symbolika dwóch siódemek dla
Żyda oznaczała zawsze pełne podejście do tematu, doskonałe
zrealizowanie zalecenia. I choziaż takie przebaczenie może być bardzo,
bardzo trudne, Jezus zaprasza nas właśnie do takiej postawy.
Możemy zadać sobie pytanie: ile razy dzisiaj, konkretnie dzisiaj
przebaczyłeś jakiejś osobie? Czy czekałeś na jej przyjście, czy też
ty sam wyszedłeś z inicjatywą. Często zapominasz, że jako mąż,
jako głowa rodziny powinieneś wyjść z inicjatywą do żony wtedy, gdy
się pokłócicie i powiedzieć jej "Kochanie, pogódźmy się". Ale i
żona ma nie zpominać o tym, że jeśli mąż jeszcze nie doszedł do
tego ty, jko żona masz wyjść z miłościa do swojej połowy i
powiedzieć: "Kochanie, pogódźmy się. Nie kiedyś, ale już dzisiaj".
Masz tyle okazji, ale nie nie przebaczasz. Dlaczego? Wołaj więc o
wielką wiarę dla siebie podobnie jak wołali uczniowie: "Przymnóż nam
wiary"(Łk 17,5).
Czy masz wiarę, że tak wielkie rzeczy moga się w
tobie dokonać? Te wielkie treści dzisiejszej perykopy zamyka
stwierdzenie Jezusa: "Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy,
powiedzielibyście tej morwie: Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w
morze, a byłaby wam posłuszna"(Łk 17,6). Potrzeba nam wielkiej, wielkiej
wiary. Wołajmy więc o nią, spójrzmy na siebie z wiarą, bo to my sami
możemy być tymi, którzy kwalifikują się w morską otchłań z
kamieniem u szyi. To może byłoby lepiej dla mnie, ale czy ja mam
wiarę???
Jacek Zamarski